ในฐานะนักวิชาการด้านกฎหมายหญิง อดีตทนายความฝึกหัด และผู้ร่วมงานของผู้พิพากษา ฉันหวังว่าข้อกล่าวหาระเบิดที่เกิดขึ้นจากการไต่สวนของอดีตผู้พิพากษาศาลสูง Dyson Heydon จะสร้างช่วงเวลา #metoo ของวงการกฎหมาย ออสเตรเลีย มันเป็นวัฒนธรรมทางวิชาชีพของฉัน ฉันได้ใช้ชีวิตและสังเกตมัน เราต้องการเวลาสักครู่เพื่อเปิดเผย ตรวจสอบ และเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมพื้นฐานที่ทนต่อการปล้นสะดมทางเพศ
นอกจากนี้ ในฐานะนักวิชาการด้านกฎหมายที่ศึกษาระบบการร้องเรียน
ต่อผู้พิพากษามาเกือบทศวรรษ ผมยังหวังว่าข้อกล่าวหาเหล่านี้จะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาที่รอคอยมานานในการแก้ไขสุญญากาศความรับผิดชอบที่ใหญ่ขึ้นซึ่งยังคงหาเรื่องต่อศาลยุติธรรมของรัฐบาลกลางออสเตรเลีย
ตามที่หัวหน้าผู้พิพากษาของศาลสูง Susan Kiefel อธิบายไว้ในคำแถลงของเธอ การร้องเรียนต่อ Heydon โดยอดีตผู้ร่วมงานของเขาถูกสอบสวนโดยการสอบสวนทางปกครองที่ต้องตั้งขึ้นเป็นพิเศษสำหรับภารกิจนี้ คำแนะนำ 6 ข้อของการไต่สวน ซึ่งทั้งหมดนี้ศาลสูงระบุว่าจะนำมาใช้ ได้รับการออกแบบมาเพื่อแก้ไขตำแหน่งอำนาจที่ผู้พิพากษามีต่อผู้ร่วมงานโดยเฉพาะ
จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้พิพากษากับผู้พิพากษาเป็นความสัมพันธ์ที่มีความไม่สมดุลทางอำนาจที่แข็งแกร่งเป็นพิเศษ โดยถือเป็นความสัมพันธ์ระหว่างผู้ประกอบวิชาชีพกฎหมายอาวุโสและผู้ที่เพิ่งเข้าสู่วิชาชีพ
เป็นทั้งมืออาชีพและเป็นส่วนตัวอย่างลึกซึ้ง นอกเหนือจากการเป็นเจ้านายของเพื่อนร่วมงานและมักเป็นที่ปรึกษาแล้ว ผู้พิพากษาจะใช้เวลาหลายชั่วโมงตามลำพังกับเพื่อนร่วมงาน พวกเขามักจะรับประทานอาหารและท่องเที่ยวด้วยกัน และมีความคาดหวังให้เพื่อนร่วมงานเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์กับผู้พิพากษา
สถานะของผู้พิพากษา
อย่างไรก็ตามการสืบสวนเพิ่มเติมโดยนักข่าว Kate McClymont และ Jacqueline Maley เกี่ยวกับพฤติกรรมของ Heydon ที่มีต่อสมาชิกในวงการกฎหมายและตุลาการ แสดงให้เห็นถึงตำแหน่งพิเศษและสิทธิพิเศษของผู้พิพากษาที่ขยายออกไปนอกเหนือไปจากความสัมพันธ์ระหว่างผู้พิพากษา มันตัดผ่านอาชีพทั้งหมดที่ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์และลำดับชั้น
ผู้พิพากษาครอบครองตำแหน่งพิเศษตามสถานะในวิชาชีพกฎหมาย
ในทุกบริบท – รวมทั้งส่วนตัว – ทนายความให้ความเคารพต่อผู้พิพากษาซึ่งอาจต้องปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา การแสดงความเคารพจะแสดงต่อผู้พิพากษาศาลที่สูงขึ้นจากผู้ที่อยู่ในศาลล่างซึ่งการตัดสินของพวกเขาอาจถูกยกเลิก จัดแสดงโดยนักวิชาการด้านกฎหมายซึ่งหวังว่าผลงานของพวกเขาอาจมีอิทธิพลต่อความคิดทางกฎหมายของพวกเขา และวิชาชีพกฎหมายทั้งหมดรู้สึกถึงความรับผิดชอบในการรักษาแนวคิดที่ว่าผู้พิพากษามีความซื่อสัตย์สุจริตสูงสุด เพื่อพิสูจน์ระดับอำนาจที่พวกเขาใช้ในชีวิตสาธารณะ
การร้องเรียนต่อผู้พิพากษา – สภาพที่เป็นอยู่
ในระดับรัฐบาลกลางในออสเตรเลีย ไม่มีกลไกการกำกับดูแลที่เป็นอิสระในการจัดการกับการร้องเรียนต่อผู้พิพากษา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการประพฤติผิดทางเพศหรือพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในรูปแบบอื่นๆ
ไม่ได้หมายความว่ามีหลายวิธีที่ศาลจะต้องรับผิดชอบ – รวมถึงผ่านกระบวนการอุทธรณ์ หลักการที่ว่าการพิจารณาคดีจะดำเนินการในที่สาธารณะ (แม้ว่าจะสามารถรักษาขอบเขตดังกล่าวไว้ได้ในช่วงวิกฤตไวรัสโคโรนา ชี้ให้เห็นถึงจุดอ่อน) และแน่นอนว่าในฐานะปัจเจกบุคคลผ่านระบบยุติธรรมทางอาญา
ภายใต้ระบบปัจจุบัน การร้องเรียนต่อผู้พิพากษาแต่ละคนจะต้องส่งไปยังอัยการสูงสุดหรือหัวหน้าเขตอำนาจศาล (นั่นคือหัวหน้าผู้พิพากษาหรือผู้พิพากษา) ของศาลที่เกี่ยวข้อง
หากมีการร้องเรียน สอบสวน และพบว่าได้รับการพิสูจน์แล้ว ไม่มีบทลงโทษใดนอกจากการถอดถอนผู้พิพากษา แต่หัวหน้าผู้พิพากษาอาจแนะนำให้ผู้พิพากษารับคำปรึกษาหรือฝึกอบรม หรือมอบหมายใหม่จากการนั่งพิจารณาคดีบางคดี หรือจากการนั่งพิจารณาคดีใดๆ
ซึ่งแตกต่างจาก ตัวอย่างเช่น วิชาชีพด้านกฎหมายหรือการแพทย์ หรือบริการสาธารณะ ช่องทางสำหรับความรับผิดชอบเหล่านี้ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อให้การตอบสนองอย่างเป็นอิสระจากสถาบัน เมื่อบุคคลมีข้อร้องเรียนเกี่ยวกับพฤติกรรมของผู้พิพากษา ไม่ว่าจะเป็นในหรือนอกศาล ม้านั่ง.
การถอดถอนผู้พิพากษา
การถอดถอนผู้พิพากษาจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อสภาทั้งสองแห่งเห็นด้วย เป็นทางเลือกทั้งหมดหรือไม่มีเลยภายใต้อิทธิพลของพรรคพวก การฉวยโอกาสทางการเมือง และการโต้เถียงแบบโต้เถียง ไม่เคยมีการถอดถอนผู้พิพากษาของรัฐบาลกลางในออสเตรเลีย สิ่งที่ใกล้เคียงที่สุดที่เราได้รับคือการสอบถามเกี่ยวกับการถอดถอนผู้พิพากษาไลโอเนล เมอร์ฟี เพื่อตอบสนองต่อข้อกล่าวหาในช่วงทศวรรษ 1980 ว่าเขาพยายามบิดเบือนกระบวนการยุติธรรม
เป็นการทดลองทางความคิดที่น่าสนใจที่จะพิจารณาว่าหากเฮย์ดอนเป็นผู้พิพากษาศาลสูงที่นั่งอยู่ ข้อกล่าวหาที่มีต่อเขาน่าจะเพียงพอที่จะทำให้เขาออกจากบัลลังก์ อาจจะ.
แต่ถ้ามีข้อกล่าวหาที่คล้ายกันกับผู้พิพากษาระดับล่างล่ะ นั่นจะเพียงพอหรือไม่? ฉันคิดว่าขึ้นอยู่กับขอบเขตของการรายงานข่าวของสื่อ ผู้คนที่เกี่ยวข้อง และบริบททางการเมืองโดยทั่วไป ณ เวลาที่มีข้อกล่าวหา และไม่ควร
ประพฤติมิชอบในศาลยุติธรรม
นี่ไม่ได้หมายความว่ามีการประพฤติมิชอบในระดับที่แพร่ระบาดภายในศาลยุติธรรม แต่มีระดับเพียงพอที่จะต้องการการตอบสนองจากสถาบัน ข้อกล่าวหาที่มีต่อเฮย์ดอนทำให้เรามีตัวอย่างล่าสุดเพียงตัวอย่างเดียว มีคนอื่นอีกนับไม่ถ้วน
ข้อกล่าวหาเรื่องไร้ความสามารถ หยาบคาย และมีอคติต่อผู้พิพากษาศาลปกครองกลางSandy Streetและความไร้ความสามารถ หยาบคาย และไม่ยุติธรรมต่อผู้พิพากษา Salvatore Vastaที่เกิดขึ้นในช่วงปีที่แล้วทำให้เรามีอีกสองคน
เป็นเวลาหลายเดือนแล้วที่สถาบันไม่มีการตอบสนองต่อการดำเนินการของผู้พิพากษาสองคนนี้ แม้จะมีข้อร้องเรียนจำนวนมาก รวมถึงจากสภากฎหมายแห่งออสเตรเลีย ในที่สุด หัวหน้าผู้พิพากษาของ Federal Circuit Court, Will Alstergen ระบุว่าผู้พิพากษาตกลงที่จะให้คำปรึกษา นอกจากนี้เขายังปกป้องขั้นตอนการร้องเรียนของ Federal Circuit Court ในปัจจุบัน
นอกจากนี้ เมื่อปีที่แล้ว Greg Borchers ผู้พิพากษามณฑลนอร์เทิร์นเทอร์ริทอรีถูกตัดสินว่าแสดงความคิดเห็นที่มีทัศนคติเชิงลบเกี่ยวกับเชื้อชาติ มันเป็นการกระทำที่ประธานสภากฎหมายแห่งออสเตรเลีย Arthur Moses ตราหน้าว่า “ดูหมิ่น เลือกปฏิบัติและก้าวร้าว ดูหมิ่นและขายหน้าต่อชาวพื้นเมืองออสเตรเลียโดยพิจารณาจากเชื้อชาติของพวกเขาเท่านั้น”
อย่างไรก็ตาม ผู้พิพากษาเอลิซาเบธ มอร์ริส หัวหน้าผู้พิพากษากล่าวว่าหากไม่มีกรอบการร้องเรียนเธอไม่สามารถกำหนดบทลงโทษได้ ในผลกระทบจากตอนนี้ หัวหน้าผู้พิพากษาของ Northern Territory, Michael Grant เรียกร้องให้มีการยกเครื่องกรอบการกำกับ ดูแล
ความพยายามที่จะปฏิรูปสภาพที่เป็นอยู่
บางรัฐและดินแดนได้ใช้กลไกการร้องเรียนที่เป็นอิสระเพื่อจัดการกับผู้พิพากษาที่ประพฤติตัวไม่เหมาะสม
รัฐนิวเซาท์เวลส์เป็นประเทศแรกที่เปิดตัวคณะกรรมการตุลาการในปี 2530 ภายใต้รูปแบบนี้ หลังจากการสืบสวน การร้องเรียนยังคงถูกส่งต่อไปยังรัฐสภาเพื่อพิจารณาถอดถอน หรือไปยังหัวหน้าผู้พิพากษาเพื่อจัดการเป็นประเด็นภายในของศาล ตามกระบวนการดั้งเดิม
รัฐเซาท์ออสเตรเลีย รัฐวิกตอเรีย และมณฑลออสเตรเลียนแคพิทอลเทร์ริทอรี ต่างก็นำคณะกรรมการอิสระหรือกรรมาธิการอิสระมาใช้ในเวอร์ชันของตนเอง และมีการกล่าวกันว่าจะมีการแนะนำคณะหนึ่งเข้าสู่มณฑลนอร์เทิร์นเทร์ริทอรีในปีนี้
