หลายคนคิดว่าการเพาะพันธุ์และการขยายพันธุ์พืชทำให้เกิดการพังทลายของพันธุกรรม รวมถึงสูญเสียคุณค่าทางโภชนาการ โดยเฉพาะในมะเขือเทศ การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ ( Schouten et al, 2019 ) ได้ศึกษาพลวัตของความหลากหลายของพันธุ์มะเขือเทศเรือนกระจกในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือในช่วงเจ็ดทศวรรษที่ผ่านมา ดูเถิด การศึกษาได้ให้หลักฐานที่น่าสนใจว่าการเพาะพันธุ์พืชได้เพิ่มขึ้นจริงๆ!
ความหลากหลายของมะเขือเทศพันธุ์ต่าง ๆ มากถึงแปดเท่าตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1960
สรุป: ความกังวลที่ว่าการปรับปรุงพันธุ์พืชสมัยใหม่กำลังลดความหลากหลายระหว่างพันธุ์ ไม่ได้รับการสนับสนุนจากหลักฐานทางวิทยาศาสตร์เลย อย่างน้อยก็สำหรับมะเขือเทศที่ปลูกในเรือนกระจกในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือ ในทางตรงกันข้าม มีการสังเกตความหลากหลายเพิ่มขึ้นอย่างมาก ทั้งในระดับพันธุกรรมและระดับฟีโนไทป์ของมะเขือเทศที่ปลูกในเรือนกระจก
บทความล่าสุดในNature Biotechnology ( Zsögön et al, 2018 ) เกี่ยวกับการปลูกมะเขือเทศแบบเดโนโว ทำให้เกิดความเชื่อทั่วไปว่า “การผสมพันธุ์พืชผลเป็นเวลานับพันปีเพื่อผลผลิตและผลผลิตได้นำไปสู่ความหลากหลายทางพันธุกรรมที่ลดลง ส่งผลให้คุณลักษณะที่เป็นประโยชน์ของสัตว์ป่า เช่น ความต้านทานโรคและความทนทานต่อความเครียดหายไป (…) แม้จะมีการเพิ่มผลผลิตโดยการเพาะเลี้ยง แต่การมุ่งเน้นการผสมพันธุ์ที่ผลผลิตนั้นมาพร้อมกับการสูญเสียความหลากหลายทางพันธุกรรมและคุณค่าทางโภชนาการและรสชาติที่ลดลง” เพื่อลองและค้นหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับสมมติฐานนี้ Henk Schouten นักวิจัย Wageningen และเพื่อนร่วมงานของเขาได้พิจารณาพลวัตของความหลากหลายของพันธุ์มะเขือเทศเรือนกระจกในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือในช่วงเจ็ดทศวรรษที่ผ่านมา
ลดความหลากหลาย
กล่าวได้อย่างปลอดภัยว่าการลดความหลากหลายในพันธุ์พืชทำให้เกิดความเสี่ยงต่อการเพาะปลูก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพันธุ์ส่วนใหญ่มีพื้นฐานทางพันธุกรรมเดียวกันสำหรับการต้านทานโรคและแมลงศัตรูพืช หากเอาชนะความต้านทานโรคได้ในพันธุ์เดียว พันธุ์อื่นก็จะอ่อนแอเช่นกัน สิ่งนี้นำไปสู่ความเปราะบางทางการเกษตรซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อทั้งห่วงโซ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่มีทางเลือกอื่นในการควบคุมโรค เช่น ยาฆ่าแมลงที่เหมาะสมและได้รับอนุญาต ประวัติศาสตร์ได้ให้ตัวอย่างไว้หลายประการ เช่น โรคปานามา ( Fusarium oxysporum f. sp. cubense ) การระบาดในกล้วย หรือโรคใบไหม้ในภาคใต้ ( Helminthosporium maydis) การระบาดในข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ เนื่องจากจำนวนของสารกำจัดศัตรูพืชที่ได้รับอนุญาตลดลงและยังคงลดลงอย่างต่อเนื่อง การอารักขาพืชจึงต้องพึ่งพาการต้านทานทางพันธุกรรมมากขึ้นเรื่อย ๆ ที่ได้รับการแนะนำในพันธุ์ต่าง ๆ ซึ่งไม่ควรมีพื้นฐานทางพันธุกรรมที่แคบ
ผลของการเพาะพันธุ์พืช
การสูญเสียความผันแปรทางพันธุกรรมในพืชผลอันเนื่องมาจากความทันสมัยของการเกษตรถูกระบุว่าเป็นการพังทลายของพันธุกรรม ในระหว่างการเพาะเลี้ยงได้เลือกจีโนไทป์ที่พึงประสงค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับลักษณะเหล่านั้นซึ่งส่งผลต่อสถาปัตยกรรมพืชและลักษณะของผลผลิตที่จะเก็บเกี่ยว (กล่าวคือ ไม่มีการแตกหน่อก่อนเวลาอันควร, ไม่มีการกระจายเมล็ดที่เกิดขึ้นเอง, ผลไม้ที่มีขนาดใหญ่ขึ้น, ไม่มีหนามหรือหนาม เป็นต้น) นำไปสู่ การสูญเสียอัลลีลและความหลากหลายทางพันธุกรรมของแลนด์เรซลดลงเมื่อเทียบกับภาคยานุวัติป่า มีการระบุเหตุการณ์สำคัญสองประการที่ส่งผลต่อความหลากหลายของพืชผล: 1) การแทนที่ของ landraces ด้วยพันธุ์การค้า; และ 2) การเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมล่าสุดในความหลากหลายของพันธุ์การค้าที่เกิดจากการปรับปรุงพันธุ์พืช การผสมพันธุ์สามารถลดความหลากหลายทางพันธุกรรมได้โดยการคัดเลือกอย่างต่อเนื่องในเชื้อสืบพันธุ์หรืออาจขยายความหลากหลายทางพันธุกรรมโดยการเพิ่มอัลลีลจากญาติในธรรมชาติ คำถามยังคงอยู่ว่าความหลากหลายที่เพิ่มขึ้นเนื่องจากการเกริ่นนำได้ชดเชยการลดลงของความหลากหลายทางพันธุกรรมอันเนื่องมาจากการผสมพันธุ์และการคัดเลือกหรือไม่
มะเขือเทศสูญเสียรสชาติหรือไม่?
Schouten และเพื่อนร่วมงานของเขาศึกษาเรื่องนี้สำหรับมะเขือเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพืชผลนี้ มีการบ่งชี้ถึงการพังทลายของพันธุกรรมอย่างรุนแรง นอกจากนี้ ผลการศึกษาบางชิ้นระบุว่า “พันธุ์การค้าสมัยใหม่มีสารเคมีปรุงแต่งกลิ่นรสที่สำคัญจำนวนมาก (…) น้อยกว่าพันธุ์เก่าอย่างมีนัยสำคัญ” ( Klee and Tieman, 2018 ) อันเป็นผลมาจากการคัดเลือกอย่างเข้มข้นสำหรับลักษณะการผลิต เช่น ผลผลิตและความต้านทานโรค ค่าใช้จ่ายของรสชาติ Schouten et al ศึกษาวิวัฒนาการของความหลากหลายในพันธุ์มะเขือเทศเชิงพาณิชย์ในยุโรปตะวันตกเฉียงเหนือตั้งแต่ทศวรรษ 1950 ในการทำเช่นนี้ พวกเขาได้ศึกษาทั้งความแปรผันทางพันธุกรรมที่ระดับ DNA และความแปรผันของฟีโนไทป์ รวมถึงความต้านทานโรค ขนาดผลไม้ และส่วนประกอบรสชาติ เช่น ปริมาณของแข็งที่ละลายน้ำได้ (Brix) ความเป็นกรดที่ไตเตรทได้ ความแน่น และความชุ่มฉ่ำ
มะเขือเทศเก้าสิบสายพันธุ์ที่นำมาใช้ในประเทศเนเธอร์แลนด์สำหรับการผลิตผลไม้สดในเรือนกระจกเชิงพาณิชย์ตั้งแต่ปี 1950 ถึงปี 2016 ได้รับการสุ่มเลือก — โดยไม่ต้องมีความรู้เกี่ยวกับพารามิเตอร์ทางพันธุกรรมหรือฟีโนไทป์ใด ๆ ที่วิเคราะห์มาก่อน — เพื่อให้มีประมาณ 12 สายพันธุ์ต่อทศวรรษ
Credit : digitalrob.net priceslevitraonline.com affordablelifeinsurancequotes.info fundacionmagis.org ragingbunnies.net imagineyourtee.com findabible.net theiraqmonitor.org aecei.org raceimages.net
